..::WarlandRPG::..

Natanael

Tak, tylko nasza trójka. Dlaczego pytasz?

Nerevan

- Tak tylko... Noc jest zimna i nie chcę, by ktoś marznął.- jakby na potwierdzenie tych słów od strony wejścia rozległo się przeciągłe, głośne wilcze (na pewno?) wycie.

Natanael

- Ah. Dobrze że dotarliśmy tu przed nocą bo byśmy "zmarzli". No dobra prowadź. - a ciszej do towarzyszy dodaje - możliwe że pętają się tu jakieś wilkołaki.

...

Stukam się lekko w głowę i mówię cicho do Nata: -Na przyszłość nie zdradzaj naszej liczebnośći, niech uważają że jest nas więcej, to będą robili żadnych prób "uziemienia" nas

Natanael

- A co niby miałem powiedzieć? Że reszta czeka zewnątrz albo w środku tunelu? Jeszcze by wysłali kogoś aby to sprawdził i mogli by złapać Carla. A w ogóle mała trójka trzech przyszłych wyznawców tego całego pana raczej mniej się rzuca w oczy niż cały oddział ludzi - odburknąłem.

Nerevan

- Więc co? Możemy już ruszać?- spytała się Vanda.- I kto to jest Carl?- wygląda na to, że wychwyciła kawałek Waszej rozmowy... Jednak nie wiecie, ile.

Natanael

- Carl Sandrim nasz przyjaciel. Miał razem z nami uczyć się u pana. Lecz zrezygnował. A był takim mądrym chłopcem. W połowie drogi do tej wioski wrócił do swojego miasta. Szkoda chłopaka...

Nerevan

- Szkoda, szkoda...- westchnęła Vanda.- No dobrze, chodźmy. Tylko... gdzie chcecie? Do kwater mieszkalnych? Do świątyni? Do strefy rzemieślników? A może do koszar?

...

-Ja bym odwiedził strefy rzemieślników i koszary. Bardzo chętnie poznam tych szlachetnych rycerzy którzy was bronią.

Natanael

- No więc do koszar prowadź zwiewna istoto.

Nerevan

- Dobrze.- zaczęła chichotać Vanda.- Chodźmy!
Ruszyliście przez drzwi znajdujące się naprzeciw Was. Szliście przez długi korytarz, który po obu stronach był obwieszony gobelinami i malowidłami, prawdopodobnie bardzo drogimi.
- Rycerzy jest czworo.- powiedziała Vanda.- Zaś zwykli strażnicy to ochotnicy z naszej wspólnoty. Na razie nie ma ich wielu ale to może się niedługo zmienić. Strażnicy są obdarzeni szczególnymi łaskami.
Doszliście do końca korytarza. Przeszliście przez kolejne drzwi.
Waszym oczom ukazała się PRZEOGROMNA jaskinia, w której stało coś na wzór małej twierdzy. Wokół latały jakieś świetliste, małe istoty, które dawały sporo światła jak na swoje rozmiary. Wyglądało to cudownie, zwłaszcza, że wydzielały one różnokolorowe światła.
Gdy tylko podeszliście do wielkich drzwi koszar rozległ się głos:
- KTO?!
- To ja, Vanda. Przyprowadziłam strudzonych podróżnych, którzy chcą zwiedzić naszą wspólnotę i poznać Rycerzy!- odpowiedziała dziewczyna.
Drzwi uchyliły się, lecz nikogo po drugiej stronie nie zauważyliście.
- MOGĄ WEJŚĆ... ZOSTAŁO DWÓCH SPOŚRÓD RYCERZY, POZOSTAŁA DWÓJKA WYRUSZYŁA...
- Dobrze, dziękuję. No, śmiało, wchodźcie.- uśmiechnęła się do Was Vanda.

...

-Dziękuję, ale damy przodem. -Wykonałem ukłon w stronę Vandy. Kiedy ona weszła, pochyliłem głowę aby nie zawadzić czołem o futrynę i wkroczyłem do środka.

Natanael

Próbuje zorientować się skąd dobiegał głos.

Nerevan

Devil
- Dziękuję.- powiedziała dziewczyna i ruszyła. Poszedłeś za nią (nie musiałeś się schylać, gdyż futryna była zbyt wysoko...) i wkroczyłeś do przedsionka koszar. Było to obszerne pomieszczenie, w którym na ścianach wisiał oręż i zbroje. W rogu stało biurko, a za nim siedział... Baci.
- W czym mogę służyć?- powiedział dziwnie cienkim głosikiem.

Nat
Wygląda na to, że głos rozlegał się zza drzwi wejściowych- tych samych, które przed chwilą się otworzyły.

Natanael

- Kto to? - szepcze do dziewczyny.