..::WarlandRPG::..

Amon

-Hmm... A moglibyśmy ci pomóc, jakoś? Skoro i tak, przypadkiem trafiliśmy... Chciałbym podkreślić, iż zupełnym przypadkiem... Na biedne, zagłodzone i umiejące uciekać bandzie rabusiów, całe związane i dołowanie z zawiązanymi oczyma, półelfie dziecko... Tuż obok naszego obozu... To może jesteśmy mu w stanie pomóc, co Amanethiliel?

Elesien Redriel

Dziewczynka spojrzała jak na idiotę. Nie wiedziała o czym mówisz.

Amon

-Pytania mego, o teoretyczna możliwość udzielenia ci pomocy nie wyłapałaś moja droga? - Zapytałem wkładając sobie resztę tosta do ust -Fędz powem tfo - Przełknął - Po ludzku... Możemy jakoś pomóc? - Zapytał niespiesznie

Elesien Redriel

Aa... Nadal patrzy się jak na idiotę. Dziewczynka uśmiechnęła się. Tak, bowiem nieopodal wioski, w której mieszkałam znajdują się podziemne tunele. est tam labirynt, na końcu niego jest ukryty skarb mej całej rodziny od pokoleń.

Amon

-I jak rozumiem labiryntu strzeże coś, co przepuści cię dopiero pełnoletnią... Hmm? Na dodatek nie wtajemniczyli cię jeszcze w drogę? - Ziewa i wstaje z kubkiem parującej kawy w ręku, którą jeszcze niedawno trzymał na płaszczu - No to chodźmy ryzykować życiem dla błyskotek i honoru mieszanej rodzinki...

Elesien Redriel

Tak. Chodźmy, nie ma czasu do stracenia.