..::WarlandRPG::..

Nerevan

<Powstaję i próbuję ściągnąć na siebie uwagę stwora, by ułatwić Diegu (tak się to odmienia?) zadanie ciosu.>

Anyzratak (Jake)

(chyba się nie odmienia w ogóle Wesoly

albo "Diegowi" Laughing

... tak myślę

)

<wbiegam do karczmy ściągnięta głośnymi hałasami dobiegającymi z jej wnętrza i staję jak wryta przez ułamek sekundy, po czym wyciągam oba miecze jakie posiadam i atakuję najbliższego zombie>

Diego

(E... A może po prostu Diego?)

Anyzratak (Jake)

(Tak też myślałam Wesoly

) Wybaczcie że nie poprowadzę, wolę w tym miejscu poczekać na Grey'a.

Greywood

taa Anyzratak. Nie ma jak zwalić na mnie

Anyzratak (Historia do napisania i przesłania do MG!!!)
Wbiegłeś i dostrzegłeś całą sytuację. (widzisz... Nie opisuje.) Jednak gdy tylko spoglądnąłeś w oczy jednego z zombie, poczułeś ostry paraliż. Twoje gardło złapał skurcz, przez co nie mogłeś oddychać. W twoich uszach zaczęło bębnić. Zemdlałeś.

Obudziłeś się w jaskini. Opuściłeś ją i dostrzegłeś... Twoją rodzinną wioskę!(i jak tu improwizować bez historii?). "Jak się tutaj znalazłem" - pomyślałeś i wyruszyłeś przed siebie. Gdy tylko zbliżyłeś się do pole, dostrzegłeś Siebie! Młodego Anyzratak Stylesa bawiącego się z innymi dziećmi. Co robisz?

Neveran i Diego
Dostrzegliście wbiegającego Anyzratak Stylesa, który następnie chwycił się za gardło i upadł. Coś u tych trupów powodowało jakieś dziwne zachowania waszych towarzyszy.Najpierw Devil potem Anyzratak? O co tu chodzi!

Carl śmiało ruszył na zombie. Jednak ten go zignorował i pobiegł do DeVila, który w kółko krzyczał i przykładał sobie broń do głowy. Rycerz Diego ruszył na pomoc kompanowi. Jednym zręcznym ruchem swojej broni odciął głowę bestii i pokonał kolejnego zombie. Ale pozostał kłopot. Inne trupy okrążyły was i nie wyglądały już na bezbronne.

DeViL
-Twoja wola nie malała. A nawet wzrastała. Ciemność w twoim sercu powoli znikała. Jednak było to za mało. Coś w tobie zebrało całą swoją siłę i nacięło Ci gardło. Rana była mała, ale ostrze powoli dochodziło do głównych arterii. - KREW!!! -usłyszałeś już teraz wyraźnie w głowie znajomy głos. Głos śmierci...

Tard
- To ja pytam, co ja tu robię! - krzyknął wojownik. Gdy tylko wymówił te słowa, cały obraz zadrżał. Jeśli nie dowiesz się szybko gdzie jesteś może być za późno.

Jedna rzecz przykuła twoją uwagę. W twoim przeciwniku kryło się coś znajomego. Tak, jakbyś go gdzieś już widział.

O nikim nie zapomniałem?

Nerevan

- Masz jakiś pomysł?- pytam się Diego spoglądając na niego.- Chyba jesteśmy zdani sami na siebie... Chodźcie! Chodźcie, zdechlaki! Sprawimy wam drugą śmierć!- krzyczę krzyżując ostrza, które trzymam w rękach.

Diego

-A tak poza tym jestem Diego. - Staram się szybkim ruchem ręki z obrotem odciąć głowę jaknajwięcej zombiom (lol)

Nerevan

- Carl.- mówię wyskakując w przód i tnąc zombich po łbach.

Tard

-A z kąd ja mam to wiedzieć!? Sam nie wiem gdzie jestem!(przyglądam się jego ubraniu,broni/jeśli da się ją dostrzec)

Amon

-No i co się porobił z moją ulubioną karczmą? - Zapytał ktoś z głębokiego cienia. Zaraz za słowami wyleciał sztylet, celujący w głowę jednego z zombi. Za nim, zaś niemal równie szybko mknęła postać otulona szczelnie w szary, otoczony cieniem płaszcz. Zamierzała, wyszarpnąć sztylet zaraz po trafieniu i zwykłym już pchnięciem poprawić martwakowi.
W biegu zaś, wykonała coś na podobieństwo ukłonu-przewrotu
-Amon - Powiedziała tylko przeskakując nad szczątkami stolika.

Valensan

Tuż przed wejsciem słychać było, jakby ktoś rąbał mieczem droge do karczmy. Te nieumarłe istoty, co znajdowały się w samych drzwiach, poleciały do przodu na swoich towarzyszy. Teraz na ich miejscu stał rosły wojownik z ogromnym mieczem.
-Organizowałeś jakąs impreze, o której nic nie wiedziałem, Amon? - spytał się

Amon

-Też nie jestem zaproszony... - Odkrzyknołem, nad następnym stołkiem - Więc, miłej zabawy!

Valensan

-Typowy ty, nie wiesz, co sie dzieje na twojej dzielnicy..
Odpiedziałem, po czym zamachnołem ostrzem w kolejne zombiaki
-Pytanko: z kąd te ożywione trupy się wzieły?

Amon

-Ja się tylko bawię... A kto imprezkę zaczął... Ojcze? - Zapytał spoglądając na walczącego kleryka

Nerevan

- Jakiś inny zombie. Inteligentniejszy. Mówił bez żadnego trudu. Potem przyszedłem ja, a następnie reszta towarzystwa. Właśnie walczymy z karczmarzem i tym, co zostało z gości, wiecie?