..::WarlandRPG::..

Jano

- To chodźmy do dymu.

Jasir (Viron) Mahdi

Ide z wami.

Elesien Redriel

Czekajcie ja tez...

Jasir (Viron) Mahdi

I co teraz?

Anyzratak (Jake)

Idziecie przez jakieś 15 minut. Po upływie tego czasu zauważacie źródło dymu.
Jest to olbrzymie ognisko wzniecone pośrodku skupiska małych domów. Na samym krańcu miasteczka stała wieża niewielkich rozmiarów.

Elesien Redriel

To co robimy?

Anyzratak (Jake)

Zdecydujcie, czy pukacie do któregoś domu, kierujecie sie w stronę wieży czy robicie coś całkowicie innego, np: sie rozdzielacie etc..

Jano

Ja pukam.

Elesien Redriel

Ja sie rozejrze co ty mozna robic...

Anyzratak (Jake)

Jano, ostrzeżenie za cztery posty pod sobą...

Anyzratak (Jake)

<miałam sekundkę żeby wpaść, blokuję do soboty bo mi się tu oftopic zrobi. i Nugahis, nie pisz że coś znalazleś, bo ja o tym decyduję.>

Anyzratak (Jake)

Nikt nie otwiera. Tylko przed Janem drgają drzwi. Ze małej szpary wychyla się mała główka chłopca o przestraszonym wzroku.
- Tak?... - pyta cichym, drżącym głosem.
Dołączacie do Jana.

Jano

Zabijam chłopca maczugą.

Anyzratak (Jake)

Jano!!
Chłopczyk krzyczy. Z domu wybiega rosły męzczyzna. Przerażonym wzrokiem patrzy na ciało chłopca, po czym wyjmuje miecz, i zanim zdążyleś zareagować, zadaje Ci kilka szybkich ciosów, raniąc Cię kolejno w ramie, wybijając miecz, w klatkę piersiową i w nogę. Padasz na ziemię.
- Powinienem Cię zabić, śmieciu, za zabicie niewinnego dziecka, co uczyniłby tylko tchórz! - krzyknął ze łzami w oczach - nie przebaczę Ci tego! Co on Ci zrobił? - zwraca się do was - a Wy? Czego chcecie?!?! - odwraca się z powrotem do Jana leżącego na ziemi. - Nie zabiję Cię, psie, bo nie zniżam się do twojego poziomu. Ale nie pomogę ci, w jakiej kolwiek sprawie przyszedłeś! - Wściekły mężcyznza wbiegł do domu, zasłaniając oczy drobnej, przestraszonej kobiecie, zakrywającej sobie oczy drżącą dłonią. - Chodź, Keitly, nie patrz na to...
Męzczyzna zniknął, az domu wyszła tęga kobieta ubrudzona mąką, z wałkiem do ciasta w ręku. Zacisnęła żeby, upuściła wałek i delikatnie podiosła cało chłopca. Nie mówiąc ani słowa wniosła go do domu.
Słysząc wrzaski ojca dziecka z domów zaczęli wychodzić ludzie. przewodziło im dwóch, jeden wysoki i szczupły, drugi krępy, ale umięśniony.
Szczupły wyszedł na sam początek.
- Kim jesteście, co tu robicie i co się tu stało?
Dwóch meżczyzn przykucnęło przy Tobie, Jano, i opatrzyło Ci rany.
- Odpowiadajcie! - krzyknał teraz krępy. I wtedy to zobaczyliście - czerwony blask w jego piwnych oczach.
Odpowiedzcie...

Jano

- Szliśmy sobie w tę stronę, to taki jeden mały smark zaatakował mnie kijaem, więc zrobiłem z nim porządek, a potem przylazł ojciec i mnie poranił. Spalmy mu chałupę.