..::WarlandRPG::..

Greywood

- Moje życie zależy od twojego Virion. - Jeśli ja zginę, to ty zginiesz! Jeśli my zginiemy, on - tu wskazał na Anyzratak. Zawładnie światem!

Alune

No to w sumie...nic tu po nas...niech sobie to załatwią między sobą...

Greywood

Jaka decyzja?

Alune

Elesien, wychodzimy? Choć w sumie, raczej mnie obchodzi kto będzie sprawował rządy nad światem...zostaję.

Jasir (Viron) Mahdi

-Ja pierdziele. Piję sobie piwko w karczmie, podchodzi jakiś stwór i gada, że ma moją duszę. Później trafiam do ciała chłopka jakiegoś i później jakiś ogr oddaje mi moje ciało...a później znajduję to...a później wy...a później jakaś władza...ale o co chodzi?

Greywood

Do sali weszła jasnowidzka, z którą gadał kiedyś Virion i Alaron. Lecz... Dla każdego wyglądała inaczej. Jej wygląd zależał od osobowości każdego z was, więc możecie puścić wole fantazji.
- Virionie Redrielu. Zostało przepowiedziane, że zginiesz. Razem z twoją śmiercią, pokój świata miał być zaburzony. Gdy wielkie zło zostaje zniszczone, musi zastąpić je coś o równej sile. W tym przypadku - obróciła się do JAKELESEL(fajne imię) i stwierdziła. - W tym przypadku to pogromcy zastąpią to zło. Na całym świecie, jeźdźcy smoków już zaczęli krucjatę aby podbić świat. W tym samym czasie, zabójcy czarownic stają się już na tyle potężni, aby ich powstrzymać. Świat zatacza koło. Nić przeznaczenia musi być nieprzerwana. Przepowiednia musi zostać wypełniona. Dalej moje dziecko - wskazała na Anyzratak. Wykonaj swoje zadanie. - A-a-ale J-j-a N-n-i-e C-hce... - wykrztusił :). - Nie masz wyboru - dodała wiedźma i bohater zaczął się poruszać (Anyzratak możesz krzyczeć. Masz kontrolę nad ustami.). Jego miecz natychmiast zatrzymał się na ostrzu Alarona.

Wiedźma uniosła się nad wszystkich i wypowiedziała kolejne słowa przepowiedni: Niech nić się zamknie. Niech złote kamienie, które nie należą do tego czasu wyparują. Niechaj znikną, gdyż są przyczyną tych nieszczęść!

Anyzratak (Jake)

eeeem... Selenia?...Ja nie gryzę... a nawet jeśli to nie mam wścieklizny <uśmiecham się lekko>
Alaron, znowu ci gorzej? Co żeś zjadł?

Elesien Redriel

Jak chcesz, to idź ja mam zamiar rozprawić się z Virem...

Jasir (Viron) Mahdi

-Won, psy, bo pozabijam!

Greywood

-Taaak! Taaak! Jęczała wiedźma i powtarzała w kółko werset z przepowiedni:
- Złote kamienie znikną, złote kamienie znikną, złote kamienie znikną!!!

Jasir (Viron) Mahdi

-Y...mam cię dosyć starucho.
<wyjmuję katanę>
-Pokrzyżuję twe popier***** plany, choćbym miał za to zapłacić życiem.

<odwracam ostrze i...wbijam je sobie w brzuch>

Greywood

Wiedźma zawyła. Wasze zmysły zaczęły szaleć. Świat się rozpadał. Czuliście jak jesteście rozrywani na części i niszczeni. Tak jak całe wasze otoczenie. Wasze życia zaczęły być odbierane. Wszystkich oprócz Viriona. Wreszcie zlaliście się w jedno. Staliście się pustką. Czuliście wszystko i nic. Przestaliście istnieć. Ale to miejsce nie znikło do końca. Wyglądało teraz jak wielka czarna bezdenna otchłań. Po środku tego wszystkiego stał zdziwiony Łowca demonów ze świecącą złotą kulką. Jego brzuch był przedziurawiony, ale krew z tej rany nie wypływała. Rozejrzał się powoli. Przed nim latała mała złota nić. Podszedł do niej i zobaczył, że nie była całkowicie pełna. Jedno z jej końców bardzo starało się dotknąć drugiej części. Starało się i starało, ale im szybciej goniło swój początek, tym mniej było w stanie zrobić. Jednocześnie od tego niepełnego koła biło duże ciepło. Ciepło miliardów istnień.

Jasir (Viron) Mahdi

-O kutwa!

Greywood

Kutwa, kutwa, kutwa, kutwa - odpowiadało Ci przez dobrą minutę echo. Albo to twój głos zataczał Ci pętle w głowie.

Jasir (Viron) Mahdi

-ŻE CO?!