..::WarlandRPG::..

Anyzratak (Jake)

Świt. Blask słońca oświetla fale uderzające o brzeg.
Jesteście na plaży. Spacerując zauważacie łódkę. Jest pusta, więc po upewnieniu się, że nie kradniecie jej nikomu, wsiadacie na pokład i wypływacie na głębsze wody.
Jest straszny upał, toteż czujecie dużą ulgę.
Jednak relaks nie trwa długo.
Na niebo wpływają burzowe chmury i po chwili zaczyna lać deszcz. Sztorm szaleje, w końcu wywraca wasza łódkę. Łapczywie chwytając powietrze próbujecie utrymać się na powierzchni. Obok was przepływa kłoda. Chwytacie się jej.
Zaciskając kurczowo ręce na konarach trcicie przytomność...

Gdy ją odzyskujecie, widzicie nad wami niewyraźne twarze ludzi. Jesteście w łodzi, ale innej niż wypłyneliście. Po chwili udaje wam się coś mruknąć, czym zwracacie uwagę wioślarzy.
- Spokojnie, na razie tylko oddychajcie i ospoczywajcie. Na mówienie jeszcze za wcześnie.
Wiosłują dalej. Mimo łagodnego nakazu Viron pyta cicho:
- Gdzie jesteśmy?
- W szalubpie statku "Sokół oceanu". Dopłyniemy do niego za jakąs godzinkę. Nieźle się natrudziliśm by was uratować. Ale czego się nie robi dla elfów - śmieje się. jego glos brzmi chrapliwie, jakby nie wyspał się ostatniej nocy.
Wzrok wyostrza się wam i widzicie błękitne niebo nad wami. Lekko przekręcając głowę da się zauważyć pięciu ludzi w marynarskich, przemoczonych ubraniach o zwichrzonych włosach. Szybkimi, silnymi ruchami sprawnie kierowali za pomocą wioseł szalupą.
Po 10 minutach czujecie, ze mozecie już spokojnie rozmawiać. Najbliżej siedzący marynarz daje wam bukłak.
- No - mówi, gdy łapczywie pijecie - więc teraz opowiedzcie o sobie.
Czy możecie im zaufać? W końu urwtowali wam życie... Co robicie?

Jasir (Viron) Mahdi

Jam jest Virion Viron Redriel. Elf Wysokiego Rodu. Pogromca. Myśliwy, alchemik, trubadur i wiele innych. Pochodzę z Wielkiego Kurgu.

Kim żeś jest ty?

Anyzratak (Jake)

Pogromca? Uuuu... dawno ich tu nie widziałem. Ja jestem Lock. Jestem oficerem na "Sokole oceanu". To David, John, Shon, Ty i Vincent - przedstawieni marynarze kiwali głową gdy wymawiano ich imiona. - A ten to kto? - wskazuje na Bartka.

bartek_2506

Bartek, rycerz, pochodzę ze Śródziemia, bardzo daleki potomek szlachentych elfów.

Jasir (Viron) Mahdi

Uff...łeb mnie boli...jak tu trafiliśmy?

Anyzratak (Jake)

-Podczas sztormu prawdopodobnie wypadliście z łódki zaraz przed tym, jak się rozbiła. Chwyciliście się kłody - czyż nie tak? - gdy skinęliście głowami kontynuuował. - Ledwo was odczepiliśmy. Macie silne uściski. Trzeba było wejść do wody i siłą odczepić wasze ręce od konarów. - uśmiechnął się. - pływaliście niedaleko naszego statku. Zobaczyliśmy was i postanowiliśmy pomóc. "Sokół" płynie niedaleko przed nami, już go widać - wskazał na wschód, gdzie płynęliście.

Widzicie duży, wspaniały statek z białymi żaglmi porwanymi w jednym miejscu. Pięknie rzeźbiona głowa sokoła wystawała z dziobu statku. Na burcie wymalowany był napis "Sokół oceanu".

bartek_2506

A skąd się wziął w tym miejscu ten statek?

Jasir (Viron) Mahdi

Mniejsza z tym...dlaczego mamy na niego wsiąść?

Anyzratak (Jake)

Meżczyzna uśmiechnął się z rozbawieniem.
- Masz inny pomysł?
Patrzy jak Viron bezradnie rozgląda się wokół.
- Nic nie znajdziesz, lad daleko, "Sokół" blisko. Wsiądziecie... lub wypad z łodzi. Będzie lżej - mimo ostrych słów mężczyzna wyraźnie nie był zły.
- To jak?

Jasir (Viron) Mahdi

Dobra...kiedy podpłynie tutaj?

Anyzratak (Jake)

-Raczej my podpłyniemy do niego. - śmieje się przyjaźnie.
Łódź zbliża się do okrętu. Z pokładu dobiega was wołanie. Lock odpowiedział i na ten odzew z burty spuściła się drabinka.
- Goście przodem.

Essi, dostajesz ostrzeżenie. Twoja nieobecność nie usprawiedliwia wejścia w grę, do której się nie zapisałaś. - KaSa94

bartek_2506

<dyskretnie kładzie ręce na broni; wspina się po drabinie i mrucyz pod nosem>

To mi się nie podoba... właściwie nic mi się nie podoba Mruga

.

Jasir (Viron) Mahdi

Mnie też

<podchodzi do jednego z marynarzy>
Czy ta łąjba jest bezpieczna?

Anyzratak (Jake)

Lock drapie się po głowie.
- Jakby cię tu przekonać? Co do trwałości...
Wyjmuje miecz i z całej siły rąbie w burtę. Na klindze pojawiła się rysa - drewno zostało nieuszkodzone.
- Magia - wyjaśnił i popędził was.
Wchodzicie na pokład. Za wami wdrapują się marynarze. Podchodzi do was meżczyzna o wymiarach niedźwiedzia.
- Kim jesteście, co was tu sprowadza i czy możnawa zaufać? - widać było że nie jest zły, żartuje. Jednak lepiej mu się nie narażać... Jest też przyzwyczajony do dyscypliny... Odpowiadacie czy...?

bartek_2506

Nam można zaufać. Płynęliśmy łódką, był sztorm, i uratowali nas ci ludzie. Jestem Bartek, rycerz, pochodzę ze Śródziemia, jestem potomkiem szlachetnych elfów.